geny regulatorowe
Encyklopedia PWN
operon
genet. specyficzna i powszechna u bakterii strukturalna i funkcjonalna jednostka genomu bakteryjnego, zawierająca od 2 do kilku kolejno ułożonych genów strukturalnych kodujących enzymy jednego szlaku metabolicznego oraz, położone bezpośrednio przed genami, sekwencje operatora i promotora kontrolujące ich aktywność transkrypcyjną;
[łac.],
genet. jeden z mechanizmów regulacji ekspresji genów polegający na kontrolowanym przez białko regulatorowe (antyterminator) przedłużeniu transkrypcji poza miejsce, w którym normalnie następuje jej zakończenie;
genet. choroby genetyczne powstałe wskutek mutacji dynamicznej polegającej na zaburzeniu funkcji genu wskutek zwielokrotnienia trójek nukleotydowych, zwykle CCG lub CAG w obrębie części kodującej lub regulatorowej genu.
GFP, ang. Green Fluorescent Protein,
zielone białko fluorescencyjne, zw. też białkiem zielonej fluorescencji, pochodzi z meduzy Aequoria victoria;
